یادداشت: اگر من انتخابات را جدی نگیرم چه کسی منتخب مرا جدی خواهد گرفت؟

30 تیر انتخابات سازمان نظام پزشکی برگزار می شود و مانده ام آیا در این انتخابات شرکت کنم یا نکنم؟ آیا شرکت من در این انتخابات تاثیری دارد یا ندارد؟ اینکه چه کسانی انتخاب شوند چه اثری در آینده کاری و حرفه ای من خواهد داشت؟ آیا امور صنفی من توسط منتخبین پیگیری خواهد شد؟آیا مشکلات پیش روی جامعه پزشکی رفع خواهد شد؟
با خود فکر می کنم که بدون اینکه دغدغه ای به ذهن خود راه دهم و درگیر این همه گروه در فضای مجازی شوم که از صبح تا شب هزاران پیام انتخاباتی می فرستند، بی خیال انتخابات شوم و به زندگی خود بپردازم. مرا چه به شرکت در انتخاباتی که نمی دانم نتیجه اش چه خواهد شد. تعدادی در این انتخابات شرکت خواهند کرد و عده ای هم انتخاب خواهند شد. برای من چه فرقی می کند که چه کسی انتخاب شود. چه فرقی می کند که اصلا چه تعداد در این انتخابات شرکت می کنند. مهم این است که من بدون دغدغه این چند روز را هم بگذرانم. یک حسی درونم می گوید اگر شرکت نکنی هیچ اتفاقی نمی افتد ولی حس دیگری می گوید اگر تو و امثال تو شرکت کنید و رای آگاهانه ای داشته باشید و یک سری افراد با دغدغه صنفی و پیگیر را به عنوان نمایندگان خود برگزینید که دارای پشتوانه رای خوبی هم باشند شاید کمی وضعیت تغییر کند.
وقتی در خبرها بیان شد که بخیه از صورت بچه ای کشیده اند چه اتفاقی افتاد؟ وقتی مرگ هر فرد مشهور یا هنرمندی بلافاصله به کوتاهی پزشکان نسبت داده می شود و صفحات مجازی پر می شود از تعداد بیشماری الفاظ رکیک و زشت نسبت به پزشکان، چه می شود؟ وقتی صحبت از درآمدهای نجومی پزشکان در برنامه های صدا و سیما می شود، چه اتفاقی می افتد؟ وقتی پزشکی را در بیمارستان دستبند زده و به کلانتری می برند چه می شود؟ و هزاران اتفاق دیگر که می افتد چه می شود؟
آیا سازمان نظام پزشکی بیش از صدور بیانیه کار دیگری هم می تواند انجام دهد؟ آیا کسی که با 2000 رای شده رئیس سازمان جایگاهی دارد که بتواند از حقوق ما دفاع کند؟ اگر رای او حداقل 10 هزار باشد چه؟
اعضایی که با 600 تا 1000 رای انتخاب شده اند بیشتر پیگیر امور هستند و احساس پاسخگویی به جامعه پزشکی دارند یا افرادی که با رای 8000 تا 10000 تایی انتخاب شوند؟
قطعا هر چقدر پشتوانه رای اعضای منتخب و رئیس سازمان بیشتر باشد، بهتر می توانند جامعه پزشکی را نمایندگی کنند و آن وقت می توان انتظار داشت ایشان نیز به پشتوانه این رای احساس پاسخگویی کنند و پیگیر امور مرتبط با رای دهندگان باشند. ولی وقتی ما شرکت نکنیم و یک انتخابات حداقلی با رای حداقلی برگزار و اعضایی با پشتوانه اندک انتخاب شوند نه کسی آنها را جدی می گیرد و نه خودشان موضوع را جدی می پندارند ولی اگر ما مشارکت بیشتر و گسترده تری داشته باشیم حتما وضعیت متفاوت خواهد بود و همه مجبورند موضوع را جدی تر تلقی کنند.
اگر ما پزشکان انتخابات را جدی نگیریم چه کسی می خواهد منتخبین ما را جدی بگیرد؟
به امید مشارکت گسترده و اگاهانه همکاران در انتخابات سازمان نظام پزشکی