یادداشت: برنامه محوری الگویی مناسب برای انتخابات نظام پزشکی
- شناسه خبر: 3826
- تاریخ و زمان ارسال: 26 تیر 1396 ساعت 12:02
- بازدید : 157
- نویسنده: mfathi

امسال انتخابات سازمان نظام پزشکی در تهران و شهرستانها برگزار می شود تا هیئت مدیره جدید انتخاب گردند. از ماهها پیش برخی گروهها و پزشکان برای کاندیداتوری و شرکت در انتخابات فعالیتهایی را شروع کرده اند و برخی ائتلافها نیز شکل گرفته است. اینکه این ائتلافها را چه کسانی شکل می دهند و چه نام یا شعاری دارند مهم نیست. مشکلات جامعه پزشکی و کمکی که این انتخابات به حل این مشکلات می تواند داشته باشد مهمتر است. سالهاست نظام سلامت با مشکلات عدیده ای دست به گریبان است و وعده های زیادی برای حل این معضلات داده شده وچیزی که مشهود است باقی ماندن بسیاری از این مشکلات بویژه پس از اجرای طرح تحول سلامت در کشور است.
در نگاهی سریع اگر بخواهیم برخی از این مشکلات را ذکر کنیم می توان به مواردی چون جایگاه و شان پزشکان بویژه پزشکان عمومی در جامعه، مشکلات اقتصاد درمان و تبعات آن برای پزشکان و اقشار پزشکی، وضعیت طرح پزشک خانواده و سیستم ارجاع در کشور و تبعات اجرا یا اجرای نا درست آن، ضعف بیمه ها در پوشش خدمات درمانی در کشور و انتقال بار آنها بر دوش پزشکان و اقشار پزشکی، هزینه سنگین طرح تحول سلامت که بار ان بر دوش پزشکان سنگینی می کند، اشاره کرد که نسبت به سایر مشکلات در اولویت قرار دارند و با حل بخشی از آنها شاید مشکلات زنجیره واری که نشات گرفته از آنهاست نیزبرطرف شود.
اینکه جایگاه سازمان نظام پزشکی در حل این معضلات کجاست و این سازمان چگونه می تواند به حل آنها کمک کند نیازمند بحث دیگری است ولی تنها سازمان صنفی که پزشکان می توانند به آن امید داشته باشند که مطالباتشان را پیگیری کند همین سازمان می باشد. سابقه تاریخی این سازمان نشان می دهد که در زمینه رفع معضلات در برخی مواقع که شرایط مناسبی در کشور بوده و کسی به این سازمان بها داده کار های کوچکی صورت گرفته ولی در مجموع نمره قابل قبولی توسط مجموعه پزشکان به این سازمان داده نمی شود. قبل از تصویب قانون نظام پزشکی که اجازه صدور پروانه مطب را به نظام پزشکی اعطا کرد بسیاری از پزشکان با این سازمان به جز در ابتدای فارغ التحصیلی و اخذ شماره نظام پزشکی کار دیگری نداشتند و بعد از این قانون نیزفقط هنگام اخذ پروانه مطب و پرداخت وجوهی سالیانه بعنوان حق عضویت با این سازمان کار دارند. عده قلیلی هم در انتخابات این تشکل صنفی شرکت می کنند و اکثریتی خاموش نیز فقط نظاره گرند و حتی نسبت به انتخابات نیز حساسیتی ندارند.
هر چهار سال یکبار انتخابات این سازمان برگزار می شود و هیئت مدیره جدیدی با وعده های نو راس کار می آیند ولی در پایان چهار سال هیچ ارزیابی از تحقق شعار های اعطا شده وجود ندارد و معضلات جامعه پزشکی نیز همچنان باقیست که خود دلیلی بر سردی حضور پزشکان در انتخابات این سازمان نیز می باشد. شاید یکی از دلایل اصلی این مساله شعار محوری به جای برنامه محوری است. معضل انتخابات در کشور ما همیشه این بوده که افراد بیش از آنکه برنامه داشته باشند شعار دارند و هیچ شاخصی هم برای سنجش این شعار ها وجود ندارد. یعنی شما نمی توانید مشخص کنید که این گروهی که مدت چهار سال قدرت را در دست داشته چه کرده و چند درصد شعار هایش تحقق یافته است. گروهی که خارج از هرم قدرت بوده هیئت مدیره را متهم می کند که کاری نکرده و با تبلیغ روی معضلات جامعه پزشکی تلاش می کند قدرت را از دست هیئت مدیره حاکم درآورد و هیئت مدیره نیز با ارائه یک سری بیلانهای غیر قابل ارزیابی تلاش می کند تا از عملکرد خود دفاع کند و قدرت را همچنان در دست داشته باشد و هر کدام که توان تاثیر گذاری احساسی بیشتری داشته باشند و بتوانند پزشکان بیشتری را پای صندوق بکشانند، می توانند آرا بیشتری کسب کنند و موفق شوند، ولی معضل اصلی حل نمی شود و چهار سال دیگر این بازی تکرار می شود. از جامعه پزشکی به دلیل سطح تحصیلات و تفکر بالاتر نسبت به جامعه این انتظار وجود دارد که رفتار های عوامانه در انتخابات نداشته باشند و حتی بتوانند با ارائه الگوی رفتاری مناسب به جامعه نیز رفتار درست را آموزش دهند.
یکی از کارهایی که می تواند کمک کند تا هم بخش بزرگی از پزشکان خاموش وارد صحنه انتخابات شوند و هم انتخابات از حالت احساسی به حالتی عقلانی تبدیل شود برنامه محوری است. اگر افرادی که کاندیدا می شوند و ائتلاف می کنند بتوانند برنامه های روشن و مشخص ارائه کنند و شیوه پیاده سازی این برنامه ها و تاثیرات آنرا بر وضع پزشکان تشریح کنند می توانند از یکسو پزشکان خاموش را تشویق کنند تا وارد انتخابات شوند و به ایشان و برنامه هایشان رای دهند و هم بعد از چهار سال می توانند با بیان تعداد برنامه های محقق شده خود نشان دهند که چقدر موفق بوده اند. از سوی دیگر تیمی که رای می آورد نیز می تواند از برنامه های اعلامی رقیب خود که نتوانسته رای بیاورد ولی مفید و قابل اجراست استفاده کند. همچنین این رفتار مدنی می تواند به مرور به جامعه و سایر انتخاباتها نیز تسری یابد و فضای واقعی دموکراسی را در کشور محقق سازد.